Son derece karışık olduğum bugünlerde neyin neresinden tutacağımı, kime neyle tutunacağımı bile bilmiyorum... Herkes bir yerlere kaçıyor, kaçamayanlar da evleniyor... İyice içim karardı benim de...
Bütün yakınlarım birer birer gidiyor, ben ise olduğum yerde hatta bir adım daha geriden izliyorum yaşananları, gelenleri, gidenleri. İki gündür nedenini bilmediğim bir özlem kapladı içimi, belki de artan yalnızlığımdan. Elim telefona gitti, geri bıraktım, arasam ne olacak, ya da aramasam... Acaba arasam beni hemen tanır mıydı...
İç ses; " saçmalama, ne gereği var şimdi "
Dış ses; " bana saçmalama diyorsun ama onun dün gece yaptığı neydi? "
Boşverebilsem keşke bir çok şeyi. İçim rahat olsa, nefesim kesilmese yalnızlığım arttıkça ve ben eski beni biraz olsun hatırlayabilsem...
Yeni bir kitaba başladım ve ondan ufak alıntılar yapmak çok hoşuma gidiyor, kitabın kapağı biraz ürkütücü olsa da sevdim ben. " Hayyamlar ve Yamyamlar " adı. O nasıl bir şey dediğinizi duyar gibi oluyorum. Gerçekten de değişik bir kitap. En sevdiğim yerini paylaşmak istiyorum.
" Sevdiği kadının topuğunu avuçlarına doldurarak uyuyan erkekler ve sevdiği adamı göğsünde bir bebek gibi uyutan kadınlar ise, şehvetli bir sadakatle karılmış aşklarını tuzlu tenlerine örtü kılacaklar...
Ve...
Bunlardan hangisi olmak istediğine, sen karar vereceksin...
Aşkı kendine örtü kılan bir Hayyam...
Ya da...
Kazanmak için her şeyi mubah gören bir yamyam... "
