Bir cumartesi akşamı ne umutlarla gittiğim İstiklal caddesi, karmakarışık duyguları bir arada yaşama sebebim oldu. Gitmek üzereydim neredeyse, birinin bana gitme, sana ihtiyacım var demesine rağmen, galiba vakit gelmişti ki dönmem bu kadar zor oldu, içim öyle çok yanmıştı ki ne yapmam gerektiğini saatlerce, sessizce düşündüm...
Gittim, saat gece yarısını vurmak üzereydi, içimdekileri onun yüzüne haykırıp dönecektim güya. Olmadı, durdum kaldım, öfkem gözlerimden, ellerimden okunuyordu. Sonra bana bakan ve bir şeyler söylemeye çalışan gözlerine ve sözlerine dayanamamış olacağım ki birden kendimizi sarmaş dolaş tekrar o caddenin içinde bulduk.
Eve gitme vakti gelmesine rağmen, umrumda olmadan kendimizi karanlık bir ara sokakta ve eğlencenin tam ortasında bulmuştuk... Bakışlar, gözler, sözler... Bu an hiç bitmesin ve bir o kadar da bir şey hatırlamayayım istiyordum... Galiba Aşk buydu, bu aşktı...
Ve nasıldı...
X: Kimseyi görmedim ben
Y: Senden daha güzel...
X: Kimseyi tanımadım ben
Y: Senden daha özel...
Bu şarkının bu kadar güzel ve özel olduğunu daha önce hiç farketmemiştim.
Ben kendimi usulca o gecenin içine bırakırken, şarkıyı bir de Duman'dan dinleyelim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder