Sen yaklaşık bir yıldır bu anı bekle, sonra evden çıkama olacak şey mi ya? Değil ama olduruyorlar... Üzgünüm. Bir kaç saat sonra evde olacağım, o kadar sıkıntılı bir durum ki bu. Ufak da olsa bir ihtimal diyorum... Sadece huzur istiyorum...
Bi kaç söze takılıp üzüldüm az önce kendimce farkındayım. Ama bu kadar planlı programlı bir hayat sürmekten de sıkıldım. Bu anı istediğim gibi yaşayabiliyorsam var olmalıyım. Bir zaman geldiğinde bu dünyada olamayacağım düşüncesini aklımdan çıkarmadan, yarın ölecek gibi ve yarın her şey daha güzel olacak gibi yaşamalıyım.
Şimdi bugün uyandım güne şöyle başlamam gerekmiyor mu; ailem yanımda, işim var, aşkım var, param var daha ne isteyeyim ki... Ama ben hep ya şöyle olursa ya bu olursa. Ne yapıyorsun kızım sen ya dedim bugün kendime. Yarın işsiz kalırsam, ailemle daha büyük sorunlar yaşarsam, terkedilirsem, depresyona girersem bu mu hayat? Bugünüme, yaşadığıma, hayatta olan sevdiklerime ve elimde olan tüm güzelliklere karşılık tebessüm edebilmeliyim. Deniyorum, denedim. Aslında oluyor ama ben fazla karamsarım...
Bu akşam herşey istediğim gibi olursa güzel olacak, yarın hiç bi şey istediğim gibi olmasa da bugün mutlu olup kendimi iyi hissedeceğim. Gelecekle sıkılmayı bırakıp şimdiyle yaşamayı öğrenmeliyim, diğer öğrendiklerim gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder